Leki immunosupresyjne

Leki hamujące lub osłabiające odpowiedzi immunologiczne; wskazaniem do ich stosowania są przeszczepy narządów i tkanek oraz choroby immunologiczne; działanie immunosupresyjne posiadają m.in.: hormony kory nadnerczy, antymetabolity hamujące procesy biosyntezy, leki alkilujące hamujące wytwarzanie przeciwciał, globulina antylimfocytarna zawierająca przeciwciała antylimfocytarne, cyklosporyna.

IMMUNOSUPRESJA

Zahamowanie procesu wytwarzania w ustroju przeciwciał i komórek odpornościowych, czyli immunogenezy, następstwo działania tzw. immunosupresorów, stosowanych w leczeniu chorób immunologicznych i w transplantologii (w celu osłabienia reakcji ustroju biorcy na przeszczepioną tkankę będącą dla niego antygenem); do immunosupresorów należą: antymetabolity, tj. związki hamujące procesy biosyntezy (np. 6-merkaptopuryna, aminopteryna), środki alkilujące, hamujące podział komórek przez działanie na ich DNA (np. cyklofosfamid, myleran), pewne antybiotyki (np. cyklosporyna A), hormony kory nadnerczy (prednison, kortyzon), surowica antylimfocytarna (zawierająca przeciwciała niszczące limfocyty), promieniowanie jonizujące (w praktyce med. nie stosowane); efekt immunosupresyjny uzyskuje się również po chirurgicznym usunięciu narządów ważnych w immunogenezie: grasicy, śledziony, węzłów chłonnych.