Pionier polskiej kardiochirurgii- Jan Moll

Jan MOLL ,  

profesor zwyczajny, doktor habilitowany medycyny, torakochirurg, kardiochirurg, wieloletni kierownik Kliniki Kardiochirurgii AM w Łodzi. Tytułem doktora h. c. ŚAM uhonorowany 9 V 1990. Wnioskodawcą nadania tytułu i promotorem związanego z tym postępowania był prof. dr hab. Stanisław Kuśmierski. Posiada również tytuł doktora h.c. AM w Białymstoku. Jan Witold Moll urodził się 24 X 1912 w Kowalewie na Kujawach. Średnią szkołę ukończył w Inowrocławiu, gdzie jego ojciec Tadeusz prowadził własną aptekę.
Studia medyczne rozpoczął w Poznaniu, kontynuował w Tours-Poitiers, a dyplom lekarski uzyskał 1 VI 1939 r. na Wydz. Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Podczas studiów w Warszawie początkowo pracował jako demonstrator, później – asystent w Zakł. Anatomii Prawidłowej, którą kierował prof. Edward Loth. Po wybuchu wojny podjął pracę na Oddz. Chirurgicznym Szpitala Miejskiego w Radomiu pod kier. prof. Kazimierza Nowakowskiego. Leczył rannych żołnierzy prowadził tajne nauczanie ze studentami. Po zakończeniu wojny wrócił do Poznania i pracował w Klinice Chirurgicznej pod kier. prof. K. Nowakowskiego. Stopień naukowy doktora medycyny uzyskał 8 V 1946. Własna choroba (gruźlica płuc) skierowała jego zainteresowania na torakochirurgię: przy macierzystej klinice zorganizował Oddział Chirurgii Torakalnej, operował też w filiach tego oddziału w Kowanówku k. Obornik oraz w Dziecięcym Sanatorium Przeciwgruźliczym w Ludwikowie k. Mosiny. Jednocześnie pracował w Zakładzie Chirurgii Doświadczalnej AM w Poznaniu pod kierunkiem prof. Jana Krotowskiego prowadząc badania nad fizjopatologią krążenia pozaustrojowego. Badania te stanowiły podstawę projektu pierwszego polskiego sztucznego serca które zostało skonstruowane w 1953 r. we współpracy z inżynierami Zakładów H. Cegielskiego. Na Oddziale Torakochirurgicznym przeprowadził pierwsze operacje na otwartym sercu. Był pionierem wymiany zastawek serca i chirurgii wieńcowej, przeprowadził pierwsze lewostronne cewnikowanie serca (1954). Stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskał w 1957 r.; w 1958 r. został kierownikiem II Kliniki Chirurgicznej AM w Łodzi, gdzie w 1969 r. dokonał pierwszego przeszczepu serca. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1961 r., tytuł naukowy profesora zwyczajnego – w 1972 r. Od 1975 r. kierował Kliniką Kardiochirurgiczną, w 1978 r. objął stanowisko dyr. Instytutu Kardiologii AM w Łodzi. Profesor Moll wielokrotnie przebywał w klinikach chirurgicznych na całym świecie, były to ośrodki w Rochester, Minneapolis, Houston, San Francisco, Los Angeles, Londyn, Paryż, Monachium. Dorobek profesora to ok. 250 pozycji, kilka podręczników, ok. 340 referatów w większości opublikowanych w materiałach zjazdowych krajowych i zagranicznych. Był redaktorem pamiętników ze zjazdów: torakochirurgicznego (1967 r.), kardiochirurgicznego (1972 r.) oraz konferencji Pol. Tow. Kardiologicznego (1976 r. i 1980 r.). Był opiekunem 9 rozpraw habilitacyjnych, pod kierunkiem prof. Molla 27 osób uzyskało st. naukowy dra n. med. Liczba wypromowanych przez niego specjalistów w chirurgii – profesorów i docentów – obejmuje ok. 60 osób. Prof. Moll był czł. licznych międzynarodowych towarzystw naukowych, m.in.: Europejskiego Tow. Chirurgii Sercowo-Naczyniowej, American College of Surgeons, Międzynarodowej Rady Naukowej Tow. Angiologicznego, Międzynarodowego Tow. Chirurgów, American College of Cardiology, Niemieckiego Tow. Chirurgicznego, Niemieckiej Akademii Nauk, Węgierskiego Tow. Chirurgów, Czechosłowackiego Tow. Chirurgów, Skandynawskiego Tow. Chirurgii Klatki Piersiowej i Serca. Był czł. komitetów redakcyjnych czasopism „Zentralblatt fur Chirurgie”, „Zentralblatt fur Experimentelle Chirurgie”, „Materia Medica Polona”, „Polskiego Przeglądu Chirurgicznego”, „Kardiologii Polskiej”. Odznaczony m.in.: Krzyżami Oficerskim i Komandorskim OOP, laureat nagród naukowych min. zdr. Prof. Jan Moll współpracował z klinikami ŚAM: I Klin. Chirurgii Ogólnej kierowaną przez prof. Józefa Gasińskiego oraz z Klin. Chirurgii Ogólnej i Naczyń kierowaną przez doc. dra hab. Romana Adamczyka. Na emeryturę przeszedł w październiku 1983. Zmarł we Wrocławiu, 2 VI 1990 podczas Zjazdu Mikrochirurgii.