MAJĄ DRUGIE ŻYCIE

Chłopak był bliski śmierci. Objawy miał zwyczajne. Szybko się męczył, kaszlał, był osłabiony. Przeszkadzało mu to uprawiać kulturystykę, którą się pasjonował. Gdy zrobił prześwietlenie klatki piersiowej, wyniki były szokujące. Okazało się, że jego serce jest dwa razy większe niż być powinno. - Natychmiast pojechaliśmy do szpitala "papieskiego" w Zamościu. Położyli syna na kardiologii. Ordynator radził nam przygotować się na najgorsze. Powiedział, że przeszczep serca jest nieunikniony. Najgorsze było to, że nie wiedzieliśmy, co mamy robić. Lekarze nam nie mówili, gdzie mamy się udać po pomoc, kto wykonuje takie przeszczepy. Sami, na własną rękę szukaliśmy kontaktów. I się udało. Znajoma żony poleciła nam lekarza ze szpitala MSWiA w Warszawie - mówi Zenon Traczuk.

Wysłali do niego faksem historię choroby syna i zaraz potem odebrali telefon z informacją, że jest wolne łóżko i by jak najszybciej przyjeżdżali. - Rozmowy z dr. Mirosławem Garlickim podniosły nas na duchu. Ciągle nas pocieszał, nawet wysłał nas do kobiety, która była już po przeszczepie, byśmy zobaczyli jak wygląda teraz jej życie. Obiecał, że w ciągu dwóch tygodni Herdek będzie miał nowe serce. I dotrzymał słowa. Rzeczywiście, po dwóch tygodniach udało się znaleźć dawcę. Operacja się udała. Jak się potem dowiedzieliśmy o zarzutach kierowanych pod jego adresem, byliśmy w szoku, szczególnie gdy usłyszeliśmy, że jest podejrzewany o zabójstwo. Przecież on uratował życie Herdkowi. A łapówki? Od nas nawet koniaku nie chciał wziąć. Zażartował, że może kiedyś z wdzięczności zaproszę go na polowanie.

Hortensjusz po miesiącu był już w domu. Zdał w drugim terminie maturę i egzamin na prawo jazdy. Jednak nie czuł się dobrze. Konieczna była druga operacja - wszczepienie stymulatora serca, gdyż dochodziło do migotania komór. Teraz po ponad dwóch latach od operacji jego życie nie wygląda tak, jak kiedyś. Musi na siebie uważać, szybciej się męczy, no i ta świadomość, że ma w sobie czyjeś serce. Czyje? Tego nie wie. To tajemnica lekarska.